Medicijnen mee op reis

Ga je op vakantie naar het buitenland, dan moeten je noodzakelijke medicijnen natuurlijk mee. Maar niet voordat je een aantal belangrijke zaken rond deze geneesmiddelen goed geregeld hebt. Welke dat zijn? 

De meeste op recept verkrijgbare medicijnen kun je gewoon meenemen op vakantie. Voor een aantal speciale medicijnen zul je eerst het nodige moeten regelen. Je zult bijvoorbeeld maar aangehouden worden aan de grens, doordat je medicijnen onder de Opiumwet blijken te vallen. In veel landen is het bezit en gebruik van opiaten namelijk strikt verboden.

Als je deze verboden geneesmiddelen meeneemt en je hebt daar geen medische verklaring voor van je arts, dan kun je in het ergste geval zelfs worden gezien als drugskoerier. Je kunt hier dus maar beter goed op voorbereid zijn.

Je hoeft je niet actief te melden bij de douane om je medicijnen aan te geven. Maar je moet wel kunnen aantonen dat je ze bij je mag dragen mocht de douane hierom vragen.

Zorg voor de juiste papieren

Medicijnen die onder de Opiumwet vallen kun je dus echt niet zomaar meenemen op je vakantie. Je hebt voor deze geneesmiddelen zelfs een officiele medische verklaring nodig. Er zijn 2 soorten medische verklaringen:

• Een Schengenverklaring
• Een Engelstalige medische verklaring

In het overzicht van landen lees je per bestemming welke verklaring je moet aanvragen.

Een Schengenverklaring

Ga je op vakantie naar een zogenoemd Schengenland dan moet je een Schengenverklaring aanvragen. Deze kun je downloaden via het CAK. Tussen Schengenlanden krijg je niet zo snel te maken met grenscontroles, maar je moet wel de juiste verklaring bij je hebben bij bepaalde geneesmiddelen.

In deze verklaring staat onder andere dat je de medicijnen bij je hebt voor eigen gebruik en dat de inspectie van volksgezondheid toestemming geeft. Ook moet de verklaring worden ondertekend door je arts. Een Schengenverklaring is geldig voor een periode van dertig dagen. Ga je langer op reis, dan heb je dus twee of meer Schengenverklaringen nodig. Het kan best een lange tijd in beslag nemen, dus vraag de verklaring minimaal 4 weken voordat je op reis gaat aan. 

Een Engelstalige medische verklaring

Ga je niet naar een Schengenland, maar trek je bijvoorbeeld wat verder de wereld in dan heb je een in het Engels opgestelde medische verklaring nodig. Dit is een door je arts opgestelde verklaring dat je de geneesmiddelen nodig hebt tijdens je bezoek aan het buitenland. Er zijn 2 mogelijkheden:

• Een Engelstalige medische verklaring voor Apostillelanden stuur je door naar het CAK. Hierna krijg je de verklaring terug en haal je een Apostillestempel bij een rechtbank in jouw buurt. Anders is de verklaring niet geldig. 

• Gaat het om een Engelstalige medische verklaring voor een land dat niet onder het Schengenverdrag of het Apostilleverdrag valt? Dan moet je de verklaring laten legaliseren door het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Hierna laat je de verklaring tekenen bij de ambassade van het land waar je naartoe gaat.

Altijd handig: het medisch paspoort

Niet verplicht, zoals een identiteitsbewijs maar wel handig en verstandig om aan te vragen is het medisch paspoort ook wel geneesmiddelenpaspoort of medicijnenpaspoort genoemd. Dit kun je aanvragen bij je apotheek.

In zo’n paspoort komen dan je persoonsgegevens, bloedgroep, allergieën, aandoeningen, medicatie en nog veel meer, zoals met welke personen contact op moet worden genomen bij een noodgeval.

Als tijdens je vakantie je medicijnen bijvoorbeeld opraken, dan kun je door middel van het medisch paspoort laten zien wat je nodig hebt. Het paspoort is namelijk opgesteld in meer dan 10 talen dus dat scheelt weer miscommunicatie in het buitenland. Naast apotheken kunnen ook huisartsen, medisch specialisten, de GGD, patientenverenigingen en hulpdiensten een medisch paspoort verstrekken.

Voorwaarden voor medicijnen in het buitenland kunnen per land verschillen. Het is dan ook zeker verstandig als je medicijnen gebruikt om je te laten informeren door je arts of apotheek. 

Geactualiseerd: 16-05-2019